Özet: Bu makalede Türk ırkçılarının 1930’lardan 1960’lara kadar Atatürk ve Kemalizme karşı takındıkları tutum incelenmektedir. Atatürk’ün ve Kemalist politikaların liberal, sol, yahut muhafazakâr-İslâmcı muarızları, Kemalizmin kendisi ırkçı olmasa bile, erken cumhuriyet döneminde özellikle dinî ve etnik azınlıklara yönelik ayrımcılık yapıldığını göstermişlerdir. Tam da bu yüzden, onyıllardır birikmiş bu anti-Kemalist eleştiri katmanlarının altında, bir de ırkçı eleştiri katmanı keşfetmek bir sürpriz oluyor. Türkiye’de ırkçı düşüncenin en önemli ideoloğu olan Nihal Atsız ve çevresinde kümelenmiş ırkçılar Atatürk’ün liderliğini, Sovyetlerle iyi geçinmeyi benimseyen ge- leneksel Türk dış politikasını ve özellikle erken cumhuriyet döneminde bir sivil milliyetçilik oluşturma çabalarını şiddetle eleştirmişlerdi. Türk ırkçıları Atatürk’ü ve Kemalistleri asla kendilerinden biraz farklı düşünen milliyetçi kardeşleri olarak görmediler; bilakis, bu makalede de gösterildiği gibi, ırkçılar Kemalistlerin aslında kozmopolit bir grup olduğunu öne sürdüler. Irkçılarla Kemalistler arasındaki düşmanca ilişki, Kema- listlerin nasıl da Batılı, demokratik bir çizgi ile içe kapanmış, her tarafta düşman algılayan bir dünya görüşü arasında salındığını bize hatırlatıyor, Kemalizmin sandığımızdan çok daha karmaşık ve çok yüzlü bir düşünceler koalisyonu olduğunu gösteriyor.
Anahtar sözcükler: Irkçılık, Turancılık, Atsız, Kemalizm, milliyetçilik
