21. yüzyıl İstanbul'unda bir kadınlık hali: Bir sembol olarak tango
MELİN LEVENT YUNA
Özet: Bu makale, 21. yüzyılın başında yaşayan "laik", orta ve orta-üst sınıf İstanbullu yetişkin şehirli kadının kendini inşa etme yollarından bir tanesine odaklanır: Hayat seçimleri, hayat tarzı, zevk ve boş zaman. Arjantin tango pratiği de 2000'li yılların yeni orta ve orta-üst sınıf kadınlarının bir kısmı için kendini ve benliğini yansıttığı, kurduğu tüketim, zevk, hayat tarzı ve boş zaman alanlarından bir tanesidir. Bu pratik 2000'li yıllarda icra edildiği haliyle yeni kadının kendini yansıttığı, toplumsal iktidar anlamında erkekle belli ilişkiler içerisinde olduğu ve benliğini inşa ettiği sembolik bir alandır. Bu makale, bu pratiği icra etmeyi seçen birinci nesil yeni orta ve orta-üst sınıf kadınların, bu pratik içerisinde yapıp ettikleriyle, kendilerini başka sosyo-ekonomik sınıflara ait olan kadınlardan ve kadınlık hallerinden nasıl ayrıştırdıklarını anlatmaktadır.
Bu makale, 2008-2011 yıllarında İstanbul'da yaşayan, boş zamanlarında tango yapmak üzere bu pratiği icra etmeye başlamış dansçılarla yapılan görüşmeler ve 20062011 yılları arasında tango icracıları arasında yaptığım katılımcı gözlemler sonucu ortaya çıkmıştır.
Anahtar sözcükler: Arjantin tangosu, toplumsal pratik, cinsiyet, kadın, sınıf, şehir İstanbul'u, hayat tarzı, boş zaman sosyolojisi, Pierre Bourdieu, Anthony Giddens
***
