Yersiz Yurtsuz

Edward W. Said’i, son yüzyılın en büyük entelektüellerinden biri olarak anmak abartma sayılmamalı. Oryantalizm kavramını, eleştirel bir kuramsal araç olarak, o ‘icad etti’. Bunun ötesinde, “eski zamanlardaki” gibi, siyasal fikirleri doğrultusunda harekete geçen, angaje olan bir entelektüeldi. Vicdanlı bir entelektüeldi ve entelektüel vicdanın taşıyıcısıydı. Her türden tahakküm ilişkilerine karşı radikal bir sol tavrı vardı - muhalefetin kendi içinde de olsa.... İşte bu otobiyografi Said’in kanser olduğunu öğrendiği 1991 yılında yazmaya başladığı anılarını sunuyor okurlara. Kaybedilen bir aydının ardından, onu iyi anlamak için.
Güç ilişkilerine karşı sol radikal bir tavrın ve demokratik ahlakın simgesiydi Edward W. Said. Entelektüel vicdanın, mücadeleciliğin ve dürüstlüğün taşıyıcısı. Yersiz Yurtsuz, onun çocukluk ve ilk gençlik yıllarının muhasebesi. Kanser olduğunu öğrendiği 1991’de yazmaya başladığı anılarının arka planında, İkinci Dünya Savaşı, Filistin’in yitirilişi, İsrail’in kuruluşu, Mısır’daki krallık rejiminin sona erişi, Nâsır yılları, 1967 Savaşı, Filistin hareketinin doğuşu, Lübnan İç Savaşı ve Oslo barış süreci var. Kendisine tiyatro, edebiyat ve müzik sevgisi kazandıran, bir çeşit aşk-nefret ilişkisi yaşadığı annesi; korumacılıkla bilinçli bir Viktorya dönemi kararlılığını inatla kişiliğinde birleştirmeye çalışan babası, kardeşleri ve diğer yakınları…
Kudüs’te doğan, Mısır’da İngiliz eğitimi alan, ABD’de öğrenim gören ve yersiz yurtsuzluğunu bir zenginlik olrak benimseyen Said’in benliğini her yerde “dışarıdan” biri olarak kuruşunun hikâyesi.
Yaşanmışlıkların geçmişe dağılmış parçalarına ya da artık orada olmayan insanlara geri dönme çabası bu…