Fransızca yazan Fas’lı yazar Tahar Ben Jelloun 1944’te Fes’de doğdu. Felsefe ve sosyoloji eğitimi gördükten sonra sosyal psikiyatri okudu. Le Monde ve Le Monde Diplomatique’de yazılar yazan Jelloun’un öteki eserleri şunlardır: La plus Haute des solitudes. Misère affective et sexuelle d’émigrés nord-africains (En Büyük Yalnızlık. Kuzey Afrikalı Göçmenlerin Cinsel ve Duygusal Sefaleti, deneme, 1977), Moha le fou, Moha le sage (Deli Moha, Uslu Moha, roman, 1978), La prière de l’absente (Varolmayanın Duası, roman, 1981), La réclusion solitaire (İnzivaya Çekilme, 1981), L’écrivain public (Kamu Yazarı, otobiyografik anlatı, 1983), Hospitalité française. Racisme et immigration maghrébine (Fransız Misafirperverliği. Irkçılık ve Mağriplilerin Göçü, deneme, 1984), Les amandiers sont morts de leurs blessures (Badem Ağaçları Yaralarından Öldüler, roman, 1985), L’enfant de sable (Kum Çocuğu, roman, 1985), La nuit sacrée (Kutsal Gece, roman, 1987, Goncourt Ödülü’nü kazandı), Jour de silence à Tanger (Tanca’da Sessiz Gün, otobiyografik anlatı, 1990), Les yeux baissés (Yere Bakan Gözler, roman, 1991), La remontée des cendres (Küllerin Yükselişi, şiir, Fransızca ve Arapça, 1991), L’Homme Rompu (Bay Ahlâk’ın Çöküşü, roman, 1994), Le premier amour est toujours le dernier (İlk Aşk Her Zaman Sonuncusudur, roman, 1995), Poésie complète (Tam Şiir, 1995).
