Tanzimat dönemi romancılarından. 1844-1912 arasında yaşadı. İstanbul’da doğdu ve öldü. Çok küçük yaşlarında babası ölünce Mısır Çarşısı’nda bir aktar dükkânında çıraklık etti. Sonra ağabeyinin yanına Vidin’e gitti. Rusçuk’ta Mektubi Kalemi’ne memur oldu. Fransızca öğrendi. Tuna gazetesine başyazar oldu. Bağdat Valiliği’ne atanan Mithat Paşa ile birlikte Bağdat’a gitti. Farsça öğrendi. Zevra gazetesini yönetti. Ders kitabı olarak Hace-i Evvel ve Kıssadan Hisse’yi (1870) yazdı. İstanbul’a dönünce kendi evinde bir matbaa kurdu. Devir, Bedir (1872) gazetelerini çıkardı. Dağarcık (1872) ve Kırk Ambar (1873) adlı iki dergi kurdu. Rodos’a sürüldü. İlk romanlarını ve piyeslerini orada yazdı. Abdülaziz tahttan indirilince İstanbul’a döndü. Tercüman-ı Hakikat (1878) gazetesini çıkardı. Karantina Başkâtipliği, Sağlık İşleri Kurulu İkinci Başkanlığı gibi görevlerde bulundu. 1908’den sonra Darülfünun’da tarih, felsefe, dinler tarihi gibi dersler okuttu. Düzyazının bütün türlerinde yazan ve çeviriler yapan Ahmet Mithat’ın 200 kadar eseri vardır. Sade ve kolay okunabilir eserleriyle halkı aydınlattı. Çok çeşitli konu ve tekniklerle yazdığı hikâye ve romanlarıyla tanındı. Hikâyeleri Letaif-i Rivayat (1870) adıyla yayımlandı. Romanlarından bazıları şunlardır: Hasan Mellah (1875), Felâtun Bey ile Rakım Efendi (1875), Çengi (1877), Henüz Onyedi Yaşında (1881), Dürdane Hanım (1882), Müşahedat (1891), Jön Türk (1908).
