7 Aralık 1923’te Hindistan’ın Bülendşehr şehrine bağlı Dibai’de dünyaya geldi. Uttar Pradesh eyaletinde bulunan Meerut Üniversitesi’nde Urdu Edebiyatı öğrenimi gördü (1944), aynı alanda yüksek lisans yaptı (1946). 1947’de ölümüne kadar yaşayacağı Pakistan’ın Lahor şehrine yerleşti. Pakistan-Hindistan ayrılığının geniş bir coğrafyada tetiklediği kültürel dönüşümü anlatan başyapıtı Basti’nin (1979) yanı sıra en bilinen iki romanı Naya Gar (Yeni Ev, 2005) ve Agay Sumandar Hai’dir (Yolun Sonunda Deniz Var, 1994). Naya Gar’da İslâmcı diktatör General Ziya-ül Hak’ın on yıllık iktidarında Pakistan’ın bir portresini sunan Husain, Agay Sumandar Hai’de Karaçi’de modern zamanlarda giderek artan şiddetin sebebiyet verdiği bireysel yıkımları ele alır. Anı, şiir, kısa öykü ve roman türünde birçok ürün veren Intizar Husain’in Hindu, Budist ve İslâmi gelenekleri modernist anlatılar içinde harmanlayan yapıtları sadece Pakistan ve Güney Asya’da değil Batı’da da büyük bir ilgi ve takdirle okundu. Husain, 2007’de Pakistan’ın en prestijli ödülü olan sitara-i imtiyazı (imtiyaz yıldızı) alırken, 2013’te Uluslararası Man Booker Ödülü’ne aday gösterildi ve Eylül 2014’te Fransız Devleti tarafından sanat ve edebiyat nişanıyla ödüllendirildi. Saadet Hasan Mantu ile birlikte 20. yüzyıl Urdu edebiyatının en büyük yazarı olarak gösterilen Intizar Husain, 2 Şubat 2016’da Lahor’da vefat etti.
