Halim Demir

1971 askerî darbesinde lise son sınıftayken Diyarbakır-Siirt İlleri Sıkıyönetim Komutanlığı Seyrantepe Askerî Cezaevi’nde yattı. Diyarbakır Cezaevi’nde DDKO (Devrimci Doğu Kültür Ocakları) sanıklarıyla aylarca birlikte oldu. Mahkemenin sonraki aşamalarında duruşmalardan vareste tutuldu, yargılanması bir yıl sürdü ve “ciddi bir delil bulunmadığından” beraat etti. 1970’li yıllarda Diyarbakır Eğitim Enstitüsü’nde okurken ilgi duyduğu edebiyata 1990’lı yıllarda İstanbul’a göç ettikten sonra başladı. Şiirleri iki kitap halinde yayımlandı: Toprağın Sancısı (Aydın Kitabevi, 2000) ve Güz Karanlığı (Aydın Kitabevi, 2001). Araştırma- inceleme kitapları 1998 yılından başlayarak toplamda beş kitaba ulaştı. Araştırma ve araştırma–roman biçimindeki kitapları şunlardır: 12 Mart’tan 12 Eylül’e -Üç Kuşak, Üç Kardeş, Üç Sanık (Ozan Yayıncılık, 2003), Nazım’la Yaşamak - Ben Nazım Hikmet (Ozan Yayıncılık, 2004), İttihat ve Terakki - Darbeler ve Suikastlar Tarihi (Ozan Yayıncılık, 2005), Türkiye Masonlarının Tarihi - Dul Kadının Çocukları (Ozan Yayıncılık, 2007) ve Milli Mücadele - Kuvayı Milliye ve Muhalifler (Ozan Yayıncılık, 2008). Demir, Türkiye Yazarlar Sendikası üyesidir.