14 Temmuz 1895’te Cambridge’de doğan Frank Raymond Leavis, 20. yüzyıl edebiyat eleştirisinin en etkili figürlerinden biridir. Cambridge Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra Birinci Dünya Savaşı sırasında Sedye Birliği’nde görev yaptı. Cambridge’e döndükten sonra İngiliz edebiyatı üzerine çalışmalara yöneldi. Cambridge Üniversitesi-Downing College’da otuz yıl boyunca öğretim üyeliği yapan Leavis, 1932’de kurduğu Scrutiny dergisiyle edebiyatın değerlendirilmesinde yeni bir ölçütler sistemi geliştirdi. Edebiyat eleştirisinde T.S. Eliot’tan etkilenmekle birlikte Amerikan Yeni Eleştirisi’nden farklı olarak, yapıtları tarihsel ve toplumsal bağlamları içinde ele aldı. Büyük Gelenek (The Great Tradition, 1948) adlı eserinde Jane Austen, George Eliot, Henry James ve Joseph Conrad gibi yazarları İngiliz romanının ahlâki ve entelektüel omurgasını oluşturan isimler olarak öne çıkarmıştır. Başlangıçta Charles Dickens ve Thomas Hardy’yi bu geleneğin dışında tutsa da, ilerleyen yıllarda özellikle Dickens hakkındaki görüşlerini gözden geçirmiştir. C.P. Snow’a yönelik sert eleştirileri ve bilimle beşerî disiplinler arasındaki ilişkiye dair görüşleri büyük tartışmalara yol açmıştır. 1978’de yaşamını yitiren F.R. Leavis, edebiyatı yalnızca bir estetik uğraş değil, aynı zamanda ahlâki bir sorumluluk olarak gören eleştiri anlayışıyla hafızalarda yer etmiştir. Başlıca eserleri arasında şunlar yer alır: New Bearings in English Poetry (1932), Revaluation: Tradition and Development in English Poetry (1936), The Great Tradition (1948), D.H. Lawrence, Novelist (1955), The Common Pursuit (1952), Education and the University (1943), Nor Shall My Sword (1972), The Living Principle: “English” as a Discipline of Thought (1975), Thought, Words and Creativity: Art and Thought in Lawrence (1976), Dickens the Novelist (1970, Q.D. Leavis ile birlikte).
